[In]Exterior is an exercise in challenging the well-established conventions of designing for a second home or a retreat family house.
Conventionally speaking, retreat homes are conceptualized as villas in the park with a focus on maximizing the visual access of the interiors to the surrounding natural vista through transparent exterior thresholds of a solid volume.
[In]Exterior is a family house located in a retreat village in the periphery of City of Isfahan. The suburban context of the project offers no substantial natural view or meaningful topographic variation. Hence, the spatial organization of the project is fundamentally transformed to introduce two connected semi-courtyards. Instead of looking outward at a non existing natural vista or impressive view, the project is shifting its visual focus to the inner yards, arriving at maximum transparency of the architectural thresholds where the interior spaces meet the interiorized yards.
The redefinition of inside/outside relation is also deriving the material condition of the architectural surfaces. The commonalities of surface material and texture, both in interior and exterior voids, allow for certain level of ambiguity in differentiating the interior and exterior condition from a perceptual point of view.
The spatial uncertainty in identifying the borderline between in and out is further established through the introduction of sliding walls that transforms the interior yards of the project to semi-open gardens.
Meanwhile, the introduction of the yards within the heart of the spatial organization of the house, allows for performative division of the house between the categorically different functions with private and public nature.
For the facade of the building we decided to go for a white modular material to emphasize on the abstractness of the platonic forms of the project. Hence, the white industrially produced bricks of Namachin Esfahan were chosen.
]در[ بیرون, حیاطخانه فلاحتیان
]در[ بیرون تمرینی است برای به چالش کشیدن رابطه عرف درون و بیرون در سازماندهی فضای سکونت موقت ، یا همان ویلای ییلاقی.
در شرایط عرف، خانه ییلاقی برای استفاده حداکثری از چشم اندازهای طبیعی، ساختاری مشابه "کوشک در باغ " را پیدا کرده و شفافیت در جداره های خارجی آن لحاظ می گردد.
]در[ بیرون، ویلایی خانوادگی در حومه شهر اصفهان، واقع در عرصه ای غیر شهری و افقی است که چشم انداز حائز اهمیتی ندارد. نتیجتا ، نظام فضایی پروژه تغییر ساختاری پیدا کرده و از طریق دو حیاط شبه-مرکزی و به هم پیوسته، در کنار حداکثری شدن شفافیت درونی نسبت به این حیاط ها، نگاه خود را از بیرون به درون متمرکز می کند.
بازخوانی رابطه درون و برون در پرداخت پروژه نیز دیده می شود. شباهت لایه ی پرداختی فضا در ویدهای داخلی و خارجی، به لحاظ ادراکی مرز بین درون و بیرون را از "تمایزی قطعی" به "تفاوتی مبهم" تبدیل می کند.
این عدم قطعیت به واسطه عناصر متحرک فضایی چون در های کشویی که حیاط ها را از فضاهای باز محصور و خصوصی، به عرصه هایی نیمه محصور تبدیل می کند نیز تشدید می شود.
در عین حال، معرفی فضاهای نیمه محصور باز در قلب پروژه، امکان تفکیک فضایی عملکردهای خصوصی و عمومی مربوط به سکونت غیر دائم را فراهم می کند.
Client: Farzad Falahatian
Project Manager: Dorna Mesrzadeh
Lead Architects:
Rambod Eilkhani and Nashid Nabian
Designer Associate: Golnaz Jamshidi
Presentation & Graphic Associates: Naghmeh Asadbeigi, Mohammad Hasan Tavangar, Amir Fallahi, Mahta Aminali
Physical Model Associate: Forouzan Farhadi
Constrouction Manager: Pouria Shafiee
Structural Consultant: Pedram Mosahebi Mohammadi (Sarvin Structural Consultants)
Mechanical Consultant: Ali Piltan
Photographer:
Parham Taghioff
www.taghioff.com